به گزارش ایرنا به نقل از پایگاه خبری گاردین، در حال حاضر حدود ۳۵ شرکت مختلف برای ساخت این واکسن در رقابت هستند و حداقل چهار شرکت آزمایشات واکسن خود را روی حیوانات آغاز کرده‌اند. قرار است اولین نمونه از این واکسن‌ها که توسط یک شرکت مستقر در بوستون آمریکا موسوم به Moderna تولید شده است، در ماه آوریل روی انسان‌های داوطلب آزمایش شود.

این پیشرفت سریع در تولید واکسن تا حد زیادی مدیون تلاش چینی‌ها برای شناسایی تناوب ژنتیکی ویروس کرونا است. این کشور نتایج تحقیقات ژنتیکی خود را در ماه ژانویه با سایرین به اشتراک گذاشت تا امکان کشت ویروس زنده و مطالعه روی نحوه تهاجم آن به انسان فراهم شود.

علاوه بر این تحقیقاتی که برای تولید واکسن دو ویروس سارس و مرس در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۱۲ میلادی انجام گرفت، زمینه مناسبی را برای پیشبرد تحقیقات مربوط به تولید واکسن کرونا فراهم می‌کند. در واقع بین ۸۰ تا ۹۰ درصد از ساختار ژنتیکی ویروس جدید کرونا با ویروس سارس شباهت دارد.

آزمایشات بالینی که انجام آن برای تایید واکسن تولید شده ضروری است، معمولا در سه فاز انجام می‌شود. فاز اول با تعداد انگشت شماری داوطلب و به منظور اطمینان از امنیت و آثار کلی آن انجام می‌پذیرد. فاز دوم با مشارکت چندصد داوطلب و در مناطق آلوده با هدف ارزیابی میزان اثرگذاری واکسن انجام می‌شود و فاز سوم نیز با همین هدف و با کمک چند هزار داوطلب انجام می‌شود.

اگر قبلا واکسن مشابهی تولید شده باشد، مرحله تایید واکسن جدید با سرعت بیشتری انجام می‌پذیرد. اما از آنجا که قبلا واکسن مشابهی برای ویروس جدید کرونا تولید نشده، این فرایند ممکن است مدت زیادی به طول انجامد.

با توجه به این فرایند، معمولا تولید یک واکسن جدید و اخذ تاییدیه‌های آن به حدود یک دهه زمان نیاز دارد. با وجود این بسیاری از متخصصان معتقدند تولید واکسن ویروس جدید کرونا حداقل به ۱۸ ماه زمان نیاز دارد.

علاوه بر این مشکلات دیگری نیز در رابطه با دسترسی عمومی به این واکسن وجود دارد که توجه به آن ضروری است. یکی از این مشکلات، ظرفیت تولید است. زیرا برای تولید انبوه یک واکسن جدید باید کارخانجات جدید با تجهیزات سفارشی ساخته شوند که مستلزم سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این حوزه است.

چالش بعدی رساندن واکسن به دست افرادی است که واقعا به آن نیاز دارند. انجام این کار درون یک کشور امر دشواری است، اما در یک اپیدمی جهانی تمام کشورها برای دسترسی سریع‌تر به واکسن با یکدیگر رقابت می‌کنند و این امر موضوع را پیچیده‌تر می‌کند.

همچنین از آنجا که ویروس کرونا بیشترین اثر را روی شهروندان کشورهایی دارد که ضعیف‌ترین سیستم سلامت را داشته و کمترین بودجه را در این حوزه صرف می‌کنند، برقراری تعادل بین نیاز کشورها و توان خرید آن‌ها یک چالش جدی محسوب می‌شود.

سازمان جهانی بهداشت تلاش‌هایی را برای ایجاد ساختارهای مناسب و تدوین استراتژی‌های کاربری به منظور جمع‌آوری بودجه و توزیع عادلانه واکسن‌ها به کار گرفته است. اما از آنجا که خط مشی‌های این سازمان برای هیچ دولتی الزام‌آور نیست و معمولا شیوع ویروسی مانند کرونا دولت‌ها را با موقعیت‌های اضطراری مواجه می‌کند، پرسش‌های بسیاری در این رابطه بدون پاسخ باقی مانده است.